ਜਿਸੁ​ਜਲ​ਨਿਧਿ​ਕਾਰਣਿ​ਤੁਮ​ਜਗਿ​ਆਏ​ਸੋ​ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ​ਗੁਰ​ਪਾਹੀ​ਜੀਉ​॥ ਛੋਡਹੁ​ਵੇਸੁ​ਭੇਖ​ਚਤੁਰਾਈ​ਦੁਬਿਧਾ​ਇਹੁ​ਫਲੁ​ਨਾਹੀ​ਜੀਉ​॥੧॥ ਮਨ​ਰੇ​ਥਿਰੁ​ਰਹੁ​ਮਤੁ​ਕਤ​ਜਾਹੀ​ਜੀਉ​॥ ਬਾਹਰਿ​ਢੂਢਤ​ਬਹੁਤੁ​ਦੁਖੁ​ਪਾਵਹਿ​ਘਰਿ​ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ​ਘਟ​ਮਾਹੀ​ਜੀਉ​॥​ਰਹਾਉ​॥ ਅਵਗੁਣ​ਛੋਡਿ​ਗੁਣਾ​ਕਉ​ਧਾਵਹੁ​ਕਰਿ​ਅਵਗੁਣ​ਪਛੁਤਾਹੀ​ਜੀਉ​॥ ਸਰ​ਅਪਸਰ​ਕੀ​ਸਾਰ​ਨ​ਜਾਣਹਿ​ਫਿਰਿ​ਫਿਰਿ​ਕੀਚ​ਬੁਡਾਹੀ​ਜੀਉ​॥੨॥ ਅੰਤਰਿ​ਮੈਲੁ​ਲੋਭ​ਬਹੁ​ਝੂਠੇ​ਬਾਹਰਿ​ਨਾਵਹੁ​ਕਾਹੀ​ਜੀਉ​॥ ਨਿਰਮਲ​ਨਾਮੁ​ਜਪਹੁ​ਸਦ​ਗੁਰਮੁਖਿ​ਅੰਤਰ​ਕੀ​ਗਤਿ​ਤਾਹੀ​ਜੀਉ​॥੩॥ ਪਰਹਰਿ​ਲੋਭੁ​ਨਿੰਦਾ​ਕੂੜੁ​ਤਿਆਗਹੁ​ਸਚੁ​ਗੁਰ​ਬਚਨੀ​ਫਲੁ​ਪਾਹੀ​ਜੀਉ​॥ ਜਿਉ​ਭਾਵੈ​ਤਿਉ​ਰਾਖਹੁ​ਹਰਿ​ਜੀਉ​ਜਨ​ਨਾਨਕ​ਸਬਦਿ​ਸਲਾਹੀ​ਜੀਉ​॥੪॥੯॥