ਸਤਿਗੁਰ​ਤੇ​ਜੋ​ਮੁਹ​ਫਿਰੇ​ਸੇ​ਬਧੇ​ਦੁਖ​ਸਹਾਹਿ​॥ ਫਿਰਿ​ਫਿਰਿ​ਮਿਲਣੁ​ਨ​ਪਾਇਨੀ​ਜੰਮਹਿ​ਤੈ​ਮਰਿ​ਜਾਹਿ​॥ ਸਹਸਾ​ਰੋਗੁ​ਨ​ਛੋਡਈ​ਦੁਖ​ਹੀ​ਮਹਿ​ਦੁਖ​ਪਾਹਿ​॥ ਨਾਨਕ​ਨਦਰੀ​ਬਖਸਿ​ਲੇਹਿ​ਸਬਦੇ​ਮੇਲਿ​ਮਿਲਾਹਿ​॥੧॥ ਮਃ​੩​॥ ਜੋ​ਸਤਿਗੁਰ​ਤੇ​ਮੁਹ​ਫਿਰੇ​ਤਿਨਾ​ਠਉਰ​ਨ​ਠਾਉ​॥ ਜਿਉ​ਛੁਟੜਿ​ਘਰਿ​ਘਰਿ​ਫਿਰੈ​ਦੁਹਚਾਰਣਿ​ਬਦਨਾਉ​॥ ਨਾਨਕ​ਗੁਰਮੁਖਿ​ਬਖਸੀਅਹਿ​ਸੇ​ਸਤਿਗੁਰ​ਮੇਲਿ​ਮਿਲਾਉ​॥੨॥ ਪਉੜੀ​॥ ਜੋ​ਸੇਵਹਿ​ਸਤਿ​ਮੁਰਾਰਿ​ਸੇ​ਭਵਜਲ​ਤਰਿ​ਗਇਆ​॥ ਜੋ​ਬੋਲਹਿ​ਹਰਿ​ਹਰਿ​ਨਾਉ​ਤਿਨ​ਜਮੁ​ਛਡਿ​ਗਇਆ​॥ ਸੇ​ਦਰਗਹ​ਪੈਧੇ​ਜਾਹਿ​ਜਿਨਾ​ਹਰਿ​ਜਪਿ​ਲਇਆ​॥ ਹਰਿ​ਸੇਵਹਿ​ਸੇਈ​ਪੁਰਖ​ਜਿਨਾ​ਹਰਿ​ਤੁਧੁ​ਮਇਆ​॥ ਗੁਣ​ਗਾਵਾ​ਪਿਆਰੇ​ਨਿਤ​ਗੁਰਮੁਖਿ​ਭ੍ਰਮ​ਭਉ​ਗਇਆ​॥੭॥